آزارها و لذت‌هاي شرم‌آور – ماه نيوز

اگرچه وي اظهار داشت كه اين نوع خوشبختي در انسان احساس طبيعي است ، اما معتقد است كه خوشبختي امروز بدبختي ديگران گسترش مي يابد و بنابراين نياز به مطالعه راديكال تري دارد. اسميت به نازي هاي زمان هيتلر اشاره مي كند ، كه چگونه آنها از رنج يهوديان و تحقير تحقيرآميز آنها لذت بردند.

دنياي انگليسي زبان از همان كلمه اصلي آلماني براي خوشبختي استفاده مي كند. اين اصطلاح به وضعيتي گفته مي شود كه در آن مردم از شكست ، درماندگي ، تخريب ، سقوط ، اندوه و عذاب ديگران خوشحال مي شوند. در سال 1886 ، ادواردو زاماكوي ، نقاش اسپانيايي ، اثر معروف “من به نستري برنمي گردم” را كشيد ، كه در آن يك كشيش الاغي را در دست دارد و او را مجبور به حركت بدون حركت مي كند. او تقلا مي كند اما خر يك قدم بر نمي دارد. آنچه هر ناظر در اين نقاشي به آن نگاه مي كند چهره هاي خندان و شاد ساير كشيشان است كه دستان خود را به آنها نشان مي دهند و با صداي بلند مي خندند. اين نقاشي به عنوان نمونه اي شاد در نظر گرفته شده است. در شادونفريده ، با ديدن اشك شكست ، مي بينيم كه اشك شادي به سوي مردم جاري است.

تعبيري وجود دارد كه گاهي شاد بودن روحيه ما را بهبود مي بخشد و قلب ما را خنك مي كند و ذهن ما را صاف مي كند. در جنگ جهاني دوم افراد زيادي از هر نژاد ، مذهب و نژاد وجود داشتند كه با شليك به ذهن خود هيتلر اشك شادي ريختند. در فيلم ها ، ما اغلب پس از جمله يا مرگ يك شخصيت منفور در داستان ، لذت مخاطب را مي بينيم. روانشناساني مانند اسميت همچنين تفسير مي كنند كه خوشبختي ناشي از بدبختي ديگران در شرايط باعث افزايش اعتماد به نفس و خوش بيني نسبت به جهان مي شود ، به خصوص اگر “تازه واردان” ما بازي مخرب ما باشند ، يا افراد با قدرت ، ثروت و شهرت. صعود و پيروزي.

بدون شك جنبه هاي پيچيده و بسياري از خوشبختي وجود دارد كه نمي توان در اين مقاله كوتاه به آنها پرداخت. خوشبختي از غم و اندوه ، درد ، آسيب ديدگي يا زمين خوردن ديگري مسئله ساده اي نيست و بسته به الگوي آن تفسير متفاوت مي شود. با اين حال ، من مي خواهم اذعان كنم كه او خوشحال تر شده است ، به ويژه پس از توسعه و گسترش شبكه هاي اجتماعي مجازي. متأسفانه ، در رسانه هاي جمعي ، به ويژه در تلويزيون ، هميشه معمول است كه كليپ هايي از كليپ ها پخش شود كه شامل “ماجراجويي كامل” نيست ، اما افراد عادي مانند كودكان يا افراد مسن در طول زندگي روزمره و در موقعيت هاي مختلف بسيار بالا هستند . يا براي خنداندن مخاطب در و ديوار بزنيد. در اين تصاوير كه معمولاً با يك آهنگ كمدي همراه است ، مجروحان به ويژه كودكان هنگام تلاش براي جلب رضايت بيماران اشك درد مي ريزند!

اما اين روزها ، برخي از كاربران شبكه هاي اجتماعي يك گام فراتر رفته اند ، كه من آنها را “آزار و اذيت شرم آور” مي خوانم. آنها از پخش كليپ هاي معمولي خوشحال نيستند و خودشان شروع به توليد محتوا كرده اند تا فالوور (لايك) و لايك بيشتري جذب كنند. اين به معناي كليپ هايي است كه با جوك هاي شهري ، جوك هاي خرابكارانه يا نام دوربين مخفي و در برخي موارد با عنوان “چالش” ايجاد شده است. اين مثالها را در نظر بگيريد: يك نوجوان در انتهاي كف پدر خوابش چراغي روشن مي كند و وقتي پدرش را با وحشت و درماندگي مي بيند بي اختيار مي خندد ، شخصي ناخواسته موهاي بلند همسرش را كوتاه مي كند و سپس با جيغ هاي او مي خندد ، كسي سوسمار را مي گذارد شانه ديگري و سپس به وحشت مي خندد ، كسي ناگهان ضبط صوت را در نزديكي گوش فرد ديگري كه خواب است روشن مي كند و سپس وقتي وحشت خود را مي بيند ، كسي چراغ بالابر را خاموش مي كند و سپس يكي ماسك ترسناك را روي او بگذار چهره و لذت بردن از ترس با او.

فراموش نكنيم كه طرف ديگر اين تصاوير مخاطباني است كه آنها انتخاب مي كنند. در طرف ديگر اين نوع “آزار و شكنجه شرم آور” “لذت بي شرمانه” نشسته است. اين تصاوير همچنين مخاطبان سوus استفاده كننده اي دارند كه نگراني هاي مردم را مشاهده مي كنند. بدون شك اگر مراقب نباشيم ، لذت آزار ديگران مي تواند فرهنگي و رايج شود.

1-اسكادنفرد

* عضو گروه جامعه شناسي ، دانشگاه گيلان