نوروزانه؛ بهار زيبا و تحول جان

انسان همچنين از خداوند متعال مي خواهد كه روح خود را تغيير دهد ، كه تغيير ماهيت داده است. اما اگر طبيعت در اعتدال طبيعي تغيير كند و در شما بهار كند ، روح انسان هر لحظه مي تواند بهار شود و به ذات الهي بازگردد.

فطرت الهي
زيبايي دوستي ، پرستش ، نيكوكاري طبيعت الهي است كه در بدن هر انسان وجود دارد. غرايز اكتسابي نيستند بلكه ذاتي هستند و روح انسان با آنها زندگي مي كند و البته تكامل و تنوع براي انسان امكان پذير است. هر چيزي كه ذاتي باشد روح را آرام مي كند. به عبارت ديگر ، روح توسط چيزهاي طبيعي تأمين مي شود و احيا مي شود.

زيبايي دوستي
اگر زيبايي دوستي ذاتي است ، همين است؛ و خداي بزرگ منبع كامل زيبايي و زيبايي كامل است. هر زيبايي “وجد” را به روح وارد مي كند. وجد تحريك روح براي نعوظ و لذت دروني است. اين لذت مي تواند به عنوان “ناهمگن” تعبير شود كه نوعي اعتماد به نفس و آرامش دروني است.
نشئه روح توسط چيزها و حالاتي كه در آنها طبيعت روح ترسيم مي شود ، امكان پذير مي شود. و اين چيزها و موقعيت ها ، موقعيت ها و رفتارهاست كه مطابق با طبيعت زيبايي دوستي است. يعني زيبايي ها براي روح جاذبه ايجاد مي كنند.
البته گاهي اوقات زرق و برق جايگزين زيبايي اصلي مي شود. در اين ميان ، توانايي تشخيص زيبايي طبيعي و شكوه ايجاد شده در واقع “هنر” است و بايد مراقب بود كه پوسته خوشبختي به جاي اصل خوشبختي ، كه به سادگي در ريتم زندگي مي كند و زندگي نمي كند
سرگرمي در افق و روح ، قدم زدن و تماشاي طبيعت زيبا ، تزئين كلمات ، دعا ، پرستش ، شعار دادن با منشأ وجود ، درك سحر ، تزئين در رفتار ، دوست داشتن ، دوست داشتن ، ترحم ، دلسوزي ، تزئين مكان زنده و صدها نفر رفتارهاي ديگري كه زيبايي و نگرش انسان را نسبت به زيبايي مشاهده مي كنند. اين يكي از مصاديق اشاره به طبيعت زيبايي است و احتمال خلسه روح است.
بر اين اساس ، زندگي از طريق دو رفتار تكامل مي يابد. “بازگشت” و “مراقبت”. به ذات الهي برگرديد و از آن مراقبت كنيد.