مظلوميت موسيقي نواحي در گفت وگو با عزيز تنها

اين هنرمند اخيراً در يك سري اجراهاي پرلاين از “ماه و نوا” با ياسمين تنها (نوازنده دختر) كنسرت آنلاين داشته است. به همين دليل به او نزديك شديم تا در مورد چگونگي بقاي موسيقي مناطق صحبت كنيم.

وي در ابتداي گفتگو با ماه نيوز ، با بيان اينكه دوتار نوازي را ياد مي گيرد ، توضيح داد و گفت: دوتار خراسان از گذشته هاي دور به صورت شفاهي منتقل شده است. الان هم بعضي از اساتيد به همان شيوه تدريس مي كنند. من دوتار را به صورت شفاهي و قلبي ياد گرفتم و با اين ابزار بزرگ شدم. من هم تقريباً 40 سال است كه اين ساز را مي زنم. پدر ، پدربزرگ و دايي هاي من اين ساز را مي نواختند و از آنجا كه اين ساز در خانواده ما به ارث رسيده است ، به دليل اين وضعيت من جذب اين ساز شدم و علاقه زيادي به يادگيري اين نوع موسيقي داشتم.

وي درباره فعاليت هاي خود در زمينه موسيقي گفت: به صورت كتبي و در قالب يادداشت با نرم افزار آموزشي Dotar توسط انتشارات چنگ در سال 2005 ، تدوين كتاب آموزش دوتار از كارهاي من در اين زمينه است. در واقع اين اولين كار كتاب در اين زمينه بود. همچنين فعاليت هاي ديگر من شامل نوشتن يك كتاب دو جلدي به نام “تمرين پيلتون” ، مجموعه سوابق و يادداشت هاي افسران خراسان شرقي و جنوبي به همراه اسناد و اشعار اين افسران و بيانيه اين افسران است. در زمينه صوتي ديو ، من آهنگسازي هاي زيادي دارم كه مي توانم در قالب آلبوم ، تك آهنگ ، كليپ و آهنگسازي توسط هنرمندان و نوازندگان ديگر اجرا كنم.

وي درباره تلاش هاي خود براي بيرون آوردن موسيقي نواحي از دهان و به اصطلاح قفسه سينه گفت: “اين ساز در مورد آموزش است ، زيرا من با دشواري هاي يادگيري سينه آشنا شدم. سينه و شفاهي روش ، روش هاي نوشتاري براي دانشجويان من آن را تهيه كردم ، كه در نهايت دوتار منجر به نوشتن كتاب آموزش و نرم افزار آموزشي آن شد ، و من در حال حاضر اين روش را آموزش مي دهم.

ما از اين هنرمند در مورد لزوم نوآوري در موسيقي منطقه اي س askedال كرديم كه وي پاسخ داد: “همانطور كه قديمي ها اين آهنگ ها ، آوازها يا ماموت ها را ايجاد مي كردند و آنها را به هر نسلي منتقل مي كردند ، در هر بيت نيز بايد بر اساس موسيقي باشد.” زمينه و آيات و مضامين. “براي جلوگيري از يكنواختي و مناسب بودن در عرصه ، موسيقي منطقه بايد نوآورانه و خلاقانه باشد كه منجر به گسترش و ترويج اين نوع موسيقي شود.

عزيز تنها در مورد ضبط و حفظ آثار غولهاي موسيقي منطقه اي نيز گفت: آثار استادان تا حدي ضبط شده است كه البته بسيار كم است. من مي خواهم مقامات توجه بيشتري به ثبت ، ثبت و نگهداري اين ميراث داشته باشند. البته من و برخي ديگر از هنرمندان ، بدون هيچ حمايتي از دولت ، سعي كرديم فعاليت هايي را در زمينه خودمان ، در زمينه ضبط آثار گذشته و همچنين در زمينه جمع آوري مسئولان ، در زمينه فعاليت ، اگر اين باشد شكل فعاليت پروژه هاي جامع تر و كارآمدتر با حمايت سازمان هاي مربوطه كه اين كار را انجام مي دهند ، اگر اين كار انجام شود ، مطمئناً نتايج بهتري خواهيم گرفت و اين براي مسئولان و آهنگ هايي است كه از فرهنگ و هنر سرزمين حمايت مي كنند. نسل هاي آينده.

ما اين مسئله را با آنها مطرح مي كنيم كه به گفته فعالان موسيقي منطقه ، طي سالهاي اخير حمايت كافي از هنرمندان موسيقي منطقه صورت نگرفته است. خود هنرمندان براي حفظ اين رشته موسيقي چه كاري مي توانند انجام دهند؟ عزيز به سادگي گفت: حمايت مناسبي از هنرمندان موسيقي در مناطق وجود ندارد. به خصوص در زماني كه كرونا و همه مردم ، به ويژه هنرمندان ، از فشارهاي اقتصادي و معيشتي منصرف شده اند. در همين حال ، نوازندگاني در مناطقي كه غالباً از نظر اقتصادي وضعيت خوبي ندارند و يك حامي موسيقي به دلايل مختلف از جمله نگرش نسبت به موسيقي ديگر ، از اجراي آنها استقبال مي كنند ، بيشترين لطمه را از اين گروه داليت خورده اند و از خود هنرمندان چه چيزي؟ آنها مي توانند كاري انجام دهند ، من فكر مي كنم بدون اين شرايط نمي توان كاري كرد.

انتهاي پيام