تنش آبي و مهاجرت – ماه نيوز

به گزارش ماه نيوز ، روزنامه ايران وي نوشت: براي شهرهاي بزرگي مانند تهران ، فشار آب به معناي هشدارهاي سهميه بندي و مصرف آب است ، اما براي مردم روستا به معناي ورشكستگي مالي و مهاجرت است. اين روند سالهاست كه ادامه دارد. مهاجرت روستاييان و افرادي كه شغلشان كشاورزي است و اكنون به كارگران حومه و كار در درزهاي شهرهاي بزرگ تبديل شده اند. با اين حال ، اين تغيير در اينجا به پايان نمي رسد و تأثيرات گسترده اي وجود دارد كه ما در گفتگو با كارشناسان بررسي خواهيم كرد.
طبق آمار ، 200 شهر كشور امسال از تنش آبي رنج مي برند. بد نيست كه در ابتدا تنش آبي را تعريف كنيم ، زيرا ايران در رده چهارم جهان قرار دارد. كشوري كه بيش از 80٪ از منابع تجديدپذير خود را استفاده كرده است. طبق شاخص Falconmark ، هنگامي كه يك منطقه يا كشوري سالانه هزار متر مكعب منابع آب داشته باشد ، اين كشور از تنش آبي رنج مي برد. اين استرس چه عواملي را براي كشور به همراه خواهد داشت؟ اهالي روستايي كه سالها در شرق و غرب اصفهان زراعت مي كنند چه مي كنند؟ كرماني ها كه ديگر آبي براي پرورش پسته ندارند ، چطور؟ روش كشاورزي بايد تغيير كند. درست است ، آبياري بايد قطره چك كند ، اما در غياب اين تغييرات علمي ، مردم سالها راهي براي فرار از روستاي خود پيدا نكرده اند. اين پناهگاه چه ضرري به مهاجران و شهرهاي مهاجر پذير در شهرهاي بزرگ وارد مي كند؟
شهلا كاظمي پور ، نماينده مردم ، معتقد است كه مهاجرت از روستاها به مناطق شهري بيشتر به دليل بر هم خوردن زندگي روستايي است. اختلاف بين بدست آوردن شغل و در واقع ناسازگاري مقدار زمين براي نيروي كار. عوامل محدود كننده اي كه باعث شده است روستاييان از شهر خود به شهرهاي ديگر نقل مكان كنند. كاظمي پور معتقد است كه اين مهاجرت اكنون با كمبود آب افزايش خواهد يافت: “در اين راستا ، ما در حال مهاجرت به شمال كشور هستيم. اگر شغلي به دليل جذابيت مقصد و شخص وجود داشته باشد ، اين مهاجرت خوب است و جذب مي شود. در مقصد Is ، بنابراين بايد گفت كه نوعي سقوط در چاه است. “اين جمعيت در شهر مقصد به حاشيه رانده مي شوند و سپس از بيماري هاي مختلف اجتماعي رنج مي برند كه هم خود و هم جامعه بومي را به چالش مي كشد.”
مشكلات اين مهاجراني كه براي تأمين معاش خود مجبورند مسافت زيادي را طي كنند تا به مكاني كه حداقل دسترسي بهتر را مي توان بدست آورد ، به اينجا ختم نمي شود. كاظمي پور گفت: “شباهت فرهنگي كمي بين مهمان و ميزبان وجود خواهد داشت ، ممكن است افراد مقصد با زبان و آداب و رسوم آنها آشنا نباشند و اين آنها را به حاشيه مي كشاند.” حاشيه نشيني فقط درمورد افرادي كه در مناطق دورافتاده زندگي مي كنند اعمال نمي شود ، ممكن است فرد درآمد خوبي داشته باشد اما نحوه لباس پوشيدن و صحبت و رفتار متفاوت شهر را دارد. “اين باعث اختلال در شهر ميزبان خواهد شد.”
شهري را تصور كنيد كه ديگر نمي تواند شغل و امكانات كافي شهري را براي بوميان خود فراهم كند و اگر فرهنگ و برنامه اي براي اين انتقال به شهرهاي اصلي وجود نداشته باشد ، تضاد منافع مي تواند چالش هاي جديدي را براي مسئولان شهري ايجاد كند.
كاظمي پور براي درك بهتر چالش ها نمونه هايي در زمينه برنامه ريزي شهري ارائه مي دهد: “در اين برنامه ريزي آموزشي ديده مي شود كه مقامات بايد با افزايش جمعيت تعداد مدارس مورد نياز را محاسبه كنند.” چند معلم جديد بايد استخدام شوند؟ “و اگر اين مهاجرت زياد و كنترل نشده باشد ، بايد برنامه ريزي دانشگاه ، مسكن ، جاده ها و زيرساخت هاي شهري تغيير كند ، زيرا اين مهاجرت به سرعت تحت تأثير قرار مي گيرد و برنامه ريزي شهري مختل مي شود.” كاظمي پور معتقد است كه اگر اين طرح بدون جابجايي انجام شود ، باعث كاهش سطح زندگي مردم ساكن در شهرهاي بومي مي شود: “اگر اين اتفاق بيفتد ، مقامات بايد مهاجرت را به مناطق تحت كنترل خود هدايت كنند و مكان هايي را برنامه ريزي كنند كه مردم “براي پوشش دادن مهاجرت مي كند.”
مرتضي سامايي ، كارشناس بخش آب مي گويد در مورد انواع مهاجرت ها توسط افراد در اختلافات آب ، گروه هايي هستند كه با خريد زمين در شمال و ساخت ويلا ، نگران آينده هستند و آينده دارند ، گروه هايي كه درآمدشان به آب بستگي دارد. شهرها با رفتن به شهرهاي اطراف و اجاره زمين هاي كشاورزي توسعه يافته و درآمد كسب مي كنند: “در غرب اصفهان ، امرار معاش به كشاورزي بستگي دارد و راه ديگري وجود ندارد. برخي از آنها به صورت گروهي به استان كه هنوز آبي و بزرگ است مي روند. سبزيجات و تابستان كار مي كند ، اما در شرق اصفهان اوضاع متفاوت است. “آنها بسيار ثروتمند بودند ، سهم زيادي از زمين را داشتند و دولتها هميشه به آنها قول مي دادند كه اوضاع بهتر خواهد شد ، جايي كه آنها نقل مكان كرده اند. نمي توانند و مجبور شده اند كه مخفيانه در شهرهاي اطراف كار كنند. Rs. تمركز و شهرت. سماعي با اشاره به تخليه روستاها توسط جوانان و نقل مكان به شهرهاي بزرگتر آنها براي يافتن كار ، مي گويد: “در 40 سال گذشته ، روستاها 50 درصد خالي شده است.”
ندا رحيم پور ، دكتراي مهندسي عمران و مديريت منابع آب ، مهمترين اثرات تنش آبي در مناطق روستايي را كاهش نيروي كار روستايي و نابرابري جنسيتي به دليل مهاجرت گسترده مردان از زنان مي داند. شهرها ، به ويژه خشكسالي طولاني مدت كه سالها كشور را درگير خود كرده است و كمبود آب باعث از بين رفتن بسياري از محصولات كشاورزي شده است. وي افزود: “يكي از استانهايي كه اثرات خشك سالي در آن ديده مي شود سيستان و بلوچستان و كارمن است كه بسياري از محصولات در آن از بين رفته و شاهد سيل مهاجرت به شهرها هستيم كه منجر به افزايش حاشيه در شهرهاي بزرگ و مراكز استانها مي شود.”
وي معتقد است كه روش هاي جلوگيري از رشد جمعيت بر اساس مطالعات آمايش سرزمين استفاده از پتانسيل زيست محيطي منطقه براي تعريف مشاغل مناسب براي مناطق روستايي است: “اگر ساخت كشتي در مناطق روستايي انجام شود ، بايد بر اساس روش هاي مناسب كاشت باشد. و بايد اقليم زراعي را در هر منطقه متناسب با شرايط آب و هوايي و به ويژه ميزان آب موجود در منطقه كشت كرد. “استفاده از فناوري هاي جديد در بخش كشاورزي و ادغام مزارع و سرمايه گذاري بيشتر راه ديگري براي جلوگيري از وقوع اين امر است.”
حتي اگر از كشاورز خواسته شود كه كشاورزي را متوقف كند ، بايد يك راه جايگزين براي او در نظر بگيريم تا عاشق مردم ساكن روستا نشود و به شهرهاي ديگر نقل مكان نكند. به گفته رحيم پور ، اين امرار معاش جايگزين مي تواند بر صنايع دستي محلي مردم روستا متمركز باشد. در واقع ، توسعه گردشگري طبيعي با آموزش مناسب براي روستاييان مي تواند ميانبري براي جلوگيري از هدر رفتن آب و حفظ سرمايه انساني روستا باشد.
فرشيد مقدم جامعه شناس شهري درباره جابجايي نيروي كار ارزان در كلان شهرها از زمان خشكسالي صحبت مي كند. روندهاي در حال انجام كه منجر به مناطق بسيار پرجمعيت مانند كلانشهرها و مناطق كم جمعيت در مناطق ديگر مي شود. وي دليل اصلي تسريع در اوضاع ، كه از دهه 1940 آغاز شد ، عدم تعادل در جمعيت كشور بود و معتقد بود كه اشرافيت در كلانشهرها ، از جمله رشد زمين ، مسكن و خدمات شهري منجر به محروميت نيروي كار در شهرهاي بزرگ مي شود. كلانشهر آسانترين راه براي برخورد مسئولان با روند مهاجرت است ، و راه دشوار و عادلانه اين است كه افراد در مراحل اوليه مهاجرت خود را تنظيم كنند تا در مبدأ مورد نظر خود جذاب شوند. وي افزود: ما در حال حاضر شاهد سياست هايي هستيم كه باعث كاهش جذابيت مقصد مي شود يا اختلالات در مقصد را ايجاد مي كند و نتيجه اين است كه فرد فراتر از حد اصلي مي رود اما به مقصد نمي رسد و در وسط مي ايستد. همانطور كه مقدم مي گويد ، به نظر مي رسد آخرين مقصد مهاجران سكونتگاههاي غيررسمي در درزهاي تهران ، كرج ، مشهد ، اصفهان ، تبريز و اهواز باشد.

انتهاي پيام