تلويزيون هند چگونه قدرتمند شد؟

به گزارش اخبار ايران من ، روزنامه “فرهيختگان” همچنين نوشت: “در اين گزارش ، اوضاع هند را بررسي خواهيم كرد و ظهور تلويزيون ، كه به گفته بسياري ، بايد منجر به آزادي سياسي شود ، منجر به استبداد ثروتمندان و قدرتمندان مي شود. “اين سياسي است.

تاريخچه ظهور فيلم هندي در هند

در سال 1956 ، پس از استقلال هند ، تلويزيون توسط فيليپس معرفي شد كه با نام “دور” در دهلي نو فعاليت مي كند و به مدت نيم ساعت در هفته پخش مي شود. در سال 1975 ، اولين برنامه تلويزيوني هند اعلام شد. اين برنامه امكان دسترسي به تلويزيون در 2400 روستاي شش ايالت هند را فراهم مي كرد. تلويزيون در آن زمان مانند كلاس آموزش آزادي بود ، كه دسترسي به طيف گسترده اي از برنامه هاي بهداشتي ، كشاورزي و ساير برنامه هاي آموزشي را براي جوامع روستايي فراهم مي كرد.

در سال 1990 ، پراسار بهاراتي ، بزرگترين سازمان رسانه اي هند ، تشكيل شد و به كمك تلويزيون و تلويزيون هند تبديل شد.

علي رغم ابلاغ قانون Prasarbaharati در سال 1997 در پارلمان ، فعاليت هاي اين آژانس مستقل از وزارت صدا و سيما و اطلاعات هند در نظر گرفته مي شود ، اما با توجه به اينكه اعضاي هيئت مديره Prasarbaharati توسط رئيس جمهور منصوب مي شوند ، به اصطلاح استقلال مستقل. ترديد

به عنوان مثال ، در سال 2010 ، از بين 30 متقاضي شغل در روزنامه دردشان نيوز ، كه زير نظر بنياد پارسار بهارتي فعاليت مي كند ، 24 نامزد بر اساس وابستگي سياسي انتخاب شدند. يكي از اين سه دريافت كننده دوست صميمي آناند شارما ، وزير بازرگاني سابق هند در آن زمان بود.

جلوه هاي بازاريابي در تلويزيون هند

در هند ، موانع قانوني ايجاد شده براي كمك به تخريب فرهنگ روزنامه نگاران غربي و خارجي به شدت ضعيف شده است و به نظر مي رسد هند در حال تغيير عقايد كليشه هاي قديمي خود است.

اصلاحات قانوني هند ممكن است به دليل سياست هاي ملي به نفع توسعه اقتصادي باشد ، جايي كه سرمايه گذاري خارجي بيش از هر چيز موثر است. همانطور كه وزارت صنعت و تجارت در صفحه خود عنوان مي كند: “هند يكي از ليبرال ترين مناطق جهان است كه داراي بهترين ذخاير ارزي است.” تفويض اختيار و اجازه توليد تلويزيون باعث شده است كه تلويزيون هند طي دو دهه گذشته از تلويزيون دولتي به ابزاري قدرتمند با بيش از 800 سيستم مخفي قانوني تبديل شود.

از زمان راه اندازي ايستگاه راديويي مخفي در سال 1991 ، “دردشان” ، تلويزيون هند ، به شدت آسيب ديده و تصميم گرفته است با اين شبكه ها رقابت كند و برنامه هاي بيشتري ارائه دهد. قصور تجاري ذخيره نشده است ، بنابراين براي افزايش هزينه هاي تبليغات ، برنامه خود را براي مطابقت با شبكه هاي مخفي ايجاد كرده است ، و زمان بيشتري را صرف برنامه هاي سرگرمي مانند فيلم ها و نمايش بازي ها مانند كريكت مي كند. اين تغييرات باعث شده است كه بسياري از منتقدان وقت بيشتري را در سازمان هاي دولتي بگذرانند ، به نيازها و نيازهاي مخاطبان بپردازند و به آموزش ، بهداشت ، فقر و گرسنگي بپردازند.

مالكيت شركت تغيير ديگري پس از فروش مشاغل است. رشد شركت هاي غير رسانه اي بسيار مهم است.

به عنوان مثال ، رازول ، يك آژانس املاك و مستغلات ، چندين برنامه تلويزيوني را توسعه داده است. علاوه بر شركت هاي رسانه اي كه رسانه ها را مي فروشند ، شركت هاي رسانه اي سازمان هاي غير رسانه اي را نيز مي فروشند. به عنوان مثال ، DB2 ، بزرگترين روزنامه هند ، Dinik Baskar ، با سرمايه گذاري در محصولاتي از قبيل بسته بندي ، آموزش ، سرگرمي ، فناوري در حال تبديل شدن به يك شركت معدن يا Asel Group متعلق به Zee Media Company (بزرگترين ايستگاه تلويزيوني هند) است. غول تجارت جديد.

ورود به عرصه قدرت در قلمرو تلويزيون

فقدان چارچوب نظارتي براي تنظيم و مالكيت پخش تلويزيوني باعث شده است كه طيف وسيعي از رسانه ها ، از شركت هاي بين المللي و خارجي گرفته تا احزاب سياسي و همچنين افراد و خانواده هاي ثروتمند ، رسانه داشته باشند.

به عنوان مثال ، احزاب سياسي بسياري از ايستگاه هاي راديويي را در چهار منطقه تاميل نادو ، تلگراف ، معاليام و كانادا كنترل مي كنند كه يك سوم كل تلويزيون هاي هند را تشكيل مي دهند. در آندرا پرادش ، تنها دو يا سه مسير توسط سياستمداران كنترل نمي شود. در نتيجه ، رشد شبكه ها داستان مخاطبان را توليد نمي كند ، بلكه ايده ها و نظرات قدرتمندي را گسترش مي دهد. اين امر چنان گسترده شده است كه به يك قانون نانوشته براي تازه واردان تبديل شده است. تا مردم را از ورود خود به تلويزيون اعلام كنند.

اگر اين پديده از نظر آزادي بيان روشن شود ، كار دشواري نيست. زيرا سياستمداران همچنين حق آزادي بيان و بيان دارند. اما مشكل از آنجا بوجود مي آيد كه از يك سو ، سيستم دادگاهي دموكراتيك را به نفع كساني كه فرصت كسب درآمد كلان و حذف چند بازيكن را دارند ، ارتقا مي دهد و از سوي ديگر ، پولي كه سياستمداران به بازي مي آورند نااميد كننده است بازار. روزنامه نگاران و غير طرفداران اين رقابت را پوشش مي دهند.

گروه فيلمبرداري هندي مربوط به انرژي و جنبش اقتصادي است

چاكراوارتي ، فيلسوف و نظريه پرداز هندي ، قالب هاي سه بعدي را بر اساس نحوه تقسيم بندي رسانه هاي هندي به سه دسته زير ارائه مي دهد:

1. پوشش مستقيم رسانه اي احزاب سياسي يا اعضاي يك حزب سياسي.

2. وسايل تقلبي نامرئي كه احزاب سياسي بر تلويزيون كنترل مي كنند ، مانند تبليغات و انتشار اخبار مخرب يا دروغ در مورد حقوق.

3. دستگاههاي تلويزيون رايج ترين در هند هستند و مشخص نيست كه چه كسي آنها را تماشا مي كند. در اين سيستم ها ، بخش عمده اي از سرمايه از منابع غيرمجاز و مشكوك تأمين مي شود ، امور مالي در آنها معمول است و ابزارهاي ظريفي دارند دليل اجراي عمليات آنها ايدئولوژي نيست ، بلكه ايدئولوژي سياسي و اقتصادي در كوتاه مدت و بلند مدت است.

پوشش رسانه اي رسانه هاي هند نشان مي دهد كه آزادي نامحدود رسانه ها در هند از نظر سياسي و اقتصادي بسياري از صاحبان آن بهره مند شده اند و ايده هاي مصرف كننده آنها در رسانه هايشان موفق بوده است.

انتهاي پيام