«طريق پرواز» يك شهيد+ تصوير

به گزارش اخبار ايران من ، در كتاب “علي بي خيال” مي خوانيم كه علي بسيار منظم بود زيرا در خانواده اي نظامي به دنيا آمد. پدر من مجبور بود هر چهار سال يكبار به كردستان برود زيرا سرباز بود و شغل داشت. وارد تهران شديم. اولين معلم علي كشيشي بود به نام آقاي انصاري ، و اين بنيان معنوي خوبي را در علي شكل داد.

علي در امور آكادميك و اخلاقي الگوي خوبي بود ، از اين رو مشهور و خاص شد. او هميشه آخرين پايدار ما را مي خواست و به او پاداش هاي مختلفي مي داد. او نزد بچه ها شهرت خوبي داشت كه آنچه علي هميشه داشته بسيار خوب است. علي در دبستان به دليل سن و سال از فرهنگ و اسلام خوبي برخوردار بود. همه بسيار راضي بودند و مشتاق حضور در جلسات كليسا در همان سال هاي ابتدايي بودند. نمرات او از همه بچه هاي خانواده بالاتر بود. او به شدت مجازات شد و كار خود را به موقع و به سرعت انجام داد.

علي با ايده هاي بد و خوبي كه تصور مي كرد ، اقدامات خود را تحليل مي كرد و از اين طريق به خودش يادآوري مي كرد. او آنچه را “مسير خلبان” مي ناميد ، داشت.

يكي از دست هاي زاهد حيدري گفت: “علي چند نامه از جلو براي من نوشت. به جاي نام و امضاي نامه هاي آخر ، او نوشت: علي بي خيال و امضا شده بود! باطن او و رابطه اش با خدا و خيلي بيشتر ، او براي خودش صحبت كرد و خودش را تهديد كرد. او نسبت به اطرافيان خود احساس مسئوليت شديدي كرد. با اين وجود با خود گفت: “علي نگران نيست.

اين اثر توسط انتشارات شهيد ابراهيم هادي در 168 صفحه منتشر شده است.

انتهاي پيام