آقاي رئيسي! رئيس‌جمهور «ششدانگ» باشيد

وي به اصل 113 قانون اساسي اشاره كرد و گفت كه رئيس جمهور مسئول اجراي قانون اساسي است ، مگر اينكه به رهبري واگذار شود.
من نمي دانم كه آيا آقاي AJEA اين حكم را در دولت هاي قبلي پذيرفته است يا فقط در دولت فعلي. اما در نتيجه ، مهم نيست. مهم است كه اذعان كنيم كه رئيس جمهور شخص دوم كشور است و به ويژه از آنجا كه آقاي رئيسي گزينه اي است كه مورد توافق بسياري قرار گرفته است ، بايد صندلي ايجاد شود.

اگر مي خواهد تنها رئيس جمهور 18 ميليون نفري باشد كه به او راي داده اند و خود را نماينده 41 ميليون نفري كه در انتخابات شركت نكرده اند يا به او راي نداده اند نمي داند ، بايد بتواند وعده هاي همان 18 ميليون نفر. قدرت و قدرت كافي را براي انجام دادن داده است.

من قاطعانه معتقدم كه اظهارات آقاي AG كاملاً درست است و همه نهادها و دستگاههاي سيستم بايد براي كاركردن آن پيش قدم شوند. رئيس جمهور بايد دستش باز باشد تا “حوزه” را مديريت كند.

براي مثال ، اگر آقاي رئيسي مي خواهد شوراي امنيت سازمان ملل متحد به لغو تحريم ها ادامه دهد ، نبايد به آقاي جليلي اين فرصت داده شود كه به عنوان دبير بالقوه شوراي عالي امنيت ملي يك اصل را مطرح كرده و در برابر آن بايستد. ؛ حتي اگر رئيس جمهور بخواهد عليه برجام اقدامي انجام دهد ، چنين مسئولي نبايد او را تحت فشار قرار دهد يا نماينده بايد اقدام او را مصداق تسليم و سازش بداند.

يا به عنوان مثال ، اگر رئيس جمهور به طور منطقي به اين نتيجه برسد كه FATF بايد به گونه اي اجرا شود كه همان واكسن كرونا (كه سالانه هزاران نفر را مي كشد) ديگر نكشد ، نبايد اجازه دهد مجمع تشخيص مصلحت نظام در برابر او بايستد. همچنين ، اگر FATF را در اين مورد بي اثر بداند ، نبايد توسط قانونگذار بلاتكليف بماند.

يا به عنوان مثال ، اگر آينده كشور با مذاكرات با چين و روسيه از فردا صبح با پايان مذاكرات وين گره خورده باشد ، نبايد هيچ مقاومتي وجود داشته باشد ، و بايد “سريع” و “ريشه اي” در آقاي آغاز شود. سخنان رئيسي

يا ، به عنوان مثال ، اگر رئيس جمهور بخواهد يك تكنوكرات جديد را براي اداره وزارت منصوب كند ، اين چه ربطي دارد ، به عنوان مثال ، قفل كردن بلندگو؟ يا چند روز ديگر آيا پارلمان (كه طبق برخي شواهد در همه پرسي شركت كرده است) از “راي اعتماد” به عنوان شمشير دموكرات ها بر سر رئيس جمهور استفاده خواهد كرد؟

يا ، براي مثال ، اگر رئيس جمهور در جستجوي اقتصاد بازار است ، به اصطلاح تكنوكرات هاي عدالتخواه نبايد دست خود را در پوسته مهره بگيرند. و اگر او به اقتصاد دولت اعتقاد دارد ، سرمايه داران نبايد عليه او باشند.

يا به عنوان مثال ، اگر مي خواهد استانداراني را به تشخيص و علاقه كشور انتخاب كند ، نبايد با امام جمعه يا يك شخصيت سياسي يا مذهبي در همان استان روبرو شود و تصميم خود را تغيير دهد.

يا به عنوان مثال ، اگر رئيس جمهور مي خواهد فضاي مجازي را آزاد كند ، و چون شخصاً در توييتر فعال است و 2 ميليون دنبال كننده در اينستاگرام دارد ، مي خواهد فضاي صلح براي مردم ايجاد شود ، چنين دليلي وجود ندارد. پسر ضد اينترنت و داماد محترمش هر روز آنلاين مي شوند. افراد متدين جامعه را ايجاد كرده و بكشند.

اگر رئيس جمهور موافقت كرد كه فضاي مجازي را محدود و مسدود كند ، بايد اين كار را بدون مزاحمت براي اين يا آن انجام دهد.

يا به عنوان مثال ، اگر رئيس جمهور معتقد است كه براي كاهش تنش ها ، سختگيري در فضاي اجتماعي لازم نيست ، دليلي وجود ندارد كه چنين طرفداري و واعظي به تصميمات فرهنگي اجتماعي دولت خود حمله كرده و رئيس جمهور را ناراحت كند. به

در صورت آزار و اذيت فكري رئيس جمهور ، او بايد مطابق ميل خود عمل كند.

يا به عنوان مثال ، اگر كشور بايد براي مقابله با كرونا تعطيل شود ، يا واكسن ها را به هر قيمتي و به هر مقدار وارد كند ، بايد تمام اعضاي كشور جمع آوري شود تا همه چيز بازسازي شود.

اينها فقط چند نمونه است. هدف من اين است كه فقط تأكيد كنم كه رئيس جمهور بايد براي هر تصميم خود ضمانت اجرا داشته باشد. اگر دولت آقاي رئيسي “جهنم” نداشته باشد ، هر انتظاري از وي يك توهم است. مسئوليت او به عنوان شخص دوم در كشور بايد بر اساس اقتدار او انجام شود. اين واقعيت كه روساي جمهور قبلي از كلمه “چپ نشده” استفاده مي كردند ، ديگر قابل تكرار نيست.

با اين حال ، در همه اين قدرتها يك ويژگي پنهان بزرگ نيز وجود دارد و آن اين است كه “فقط يك نفر مسئول همه چيز است: سيد ابراهيم رئيسي”.

مهاجري محمد